รีวิว Causeway
รีวิว Causeway เป็นเรื่องราวของ “Lindsey” เจ้าหน้าที่ทหารหญิงประจำการอยู่ที่ตะวันออกกลาง แต่เธอได้รับบาดเจ็บระหว่างอยู่ในสมรภูมิ ทำให้ต้องถูกนำตัวส่งรักษาอยู่นานหลายเดือน พร้อมกับได้รับผลกระทบจากอาการบาดเจ็บทางสมอง ที่ทำให้เธอต้องเริ่มต้นชีวิตตัวเองด้วยการเริ่มกายภาพบำบัดและหัดเดินและยืนใหม่ทั้งหมด ก่อนจะมุ่งหน้ากลับมายังบ้านที่ “New Orleans” ซึ่งเป็นพื้นที่ที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่าสำหรับชีวิตเธอ
นี่คือผลงานการกำกับหนังใหญ่เรื่องแรกของผู้กำกับหญิงรุ่นใหญ่ “Leila Neuquebauer” ที่ถือว่าเป็นงานเดบิวต์ที่จัดจ้านไม่เบา มาพร้อมกับทีมนักเขียนบทเจนใหม่เช่นเดียวกัน ประกอบด้วย “ออตเตสซา มอชเฟก”, “ลุค โกลเบล” และ “อลิซาเบธ แซนเดอร์ส” ที่พวกเขาล้วนแต่เพิ่งจะมีความชำนาญงานบทไม่เยอะเท่าไหร่นัก แต่ก็บ่มกันออกมาเป็นหนังชีวิตที่เต็มไปด้วยบาดแผลแห่งความช้ำไปทั้งกายและใจอย่างในหนังเรื่องนี้
ก็อย่างที่บอกให้รู้ก่อน schedule เอาไว้ตั้งแต่ข้างต้นว่า “Causeway” ค่อนข้างจัดได้ว่าเป็นหนังนอกสายทาง แต่กระนั้นตัวหนังก็ไม่ได้เป็นอะไรที่ดูยากเลย นี่คือหนังชีวิตของทหารหญิงคนหนึ่ง หลังจากการเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ในสมรภูมิที่ประจำการอยู่ การได้รับบาดเจ็บของเธอทำให้ต้องกลับมานับหนึ่งใหม่อีกครั้ง และการที่หนังเลือกเล่าเรื่องผ่านสายตาของลินด์ซีย์เป็นหลัก ก็ถือว่าเป็นทางการเลือกที่เหมาะสม เพราะชีวิตและแนวคิดภายใต้สภาพกายและภาวะจิตใจที่ยังไม่ 100% ก็ช่างน่าค้นหายิ่งนัก
ส่วนประกอบต่างๆ ของงานสร้างหนังอาจจะไม่ได้มีอะไรมาก เพราะมันเป็นหนังชีวิตทั่ว ๆ ไป ที่เน้นขายการแสดงและการสื่อสารทางอารมณ์มากกว่า บทของหนังเรื่องนี้อาจจะยังไม่ถึงขั้นสมบูรณ์แบบอะไรมากนัก การเล่าเรื่องก็ยังไม่ได้ดึงดูดใจและตราตรึงผู้ชมได้ถึงขนาดนั้น แต่เพราะได้การแสดงและการถ่ายทอดจาก Actor ระดับมืออาชีพมาก ๆ นั่นเอง เป็นจุดขายที่สามารถกระตุ้นและเพิ่มเลเวลความดีงามให้กับหนังเรื่องนี้ขึ้นได้
สึกประทับใจโทนจังหวะของหนังเรื่องนี้ เพราะหนังเริ่มต้นจากความลำพังอยู่คนเดียว แทบไม่พูดไม่จา ก่อนจะค่อย ๆ ให้คนดูซึบซับและทำความรู้สึกสัมพันธ์และมิตรภาพใหม่ ๆ ไปพร้อมกับตัวละครหลัก จากนั้นหนังก็เริ่มมีเสียงพูด เสียงสนทนา แลกเปลี่ยนทำความรู้จักซึ่งกันและกัน ตามประสาการเชื่อมสัมพันธ์ใหม่ๆ และก็ค่อย ๆ มั่นคงขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะไปสู่จุดเปลี่ยนและอารมณ์แปรผัน กลับมาสู่ความเงียบเชียบอีกครั้ง ที่กลายเป็นอินเนอร์ที่สะท้อนถึงภาวะอารมณ์ของลินด์ซีย์ได้เป็นอย่างดี
แน่นอนว่า Jennifer Lawrence คือความดีงามของหนังเรื่องนี้ การแสดงของเธอนั้นแบกหนังเรื่องที่เรื่องได้อย่างสบาย ๆ เหมือนไม่ได้ออกแรงที่จะสวมบทบาทนี้ด้วยซ้ำ เธอแสดงออกมาได้เป็นธรรมชาติ แค่นี้คนดูก็รู้สึกได้กำไรกับการได้เห็นนักแสดงระดับรางวัลมอบแอคติ้งที่น้อยแต่มากให้ได้ดู ภาษากายและการสื่อสารทางอารมณ์นั้น Jane Law ถือว่าสอบผ่านฉลุย เป็นส่วนที่ยกระดับให้กับหนังเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี
และยิ่งเมื่อมาเข้าฉากร่วมกับ “Brian Tyree Henry” ที่เรามักจะเห็นเขาเล่นบทเป็นตัวโจ๊ก ตัวแย่งซีนอยู่บ่อย ๆ แต่กลับมาแสดงโหมดดราม่าจัด ๆ ในหนังเรื่องนี้ ก็ถือว่าเป็นอีกแนวทางที่แปลกใหม่สำหรับเขาเช่นกัน ถึงแม้ว่าบทบาทนี้อาจจะไม่ได้สร้างมิติอะไรขึ้นมากเท่ากับเจนลอว์ แต่ก็เป็นส่วนสมทบที่ช่วยประคับประคองให้ Causeway น่าคลั่งไคล้และเต็มไปด้วยการแสดงที่น่าประทับใจไปตลอดทาง และทั้งคู่ก็จับมือกันช่วยทำให้มันลื่นไหลผ่านอารมณ์ของตัวละครไปด้วยดี
ที่ขาดเอ่ยถึงไม่ได้คือองค์ประกอบด้าน “production” ที่ดึงเสน่ห์แห่งยุค 90s กลับมาอีกครั้ง ทั้งการเซตโลเคชันย้อนยุค บทสนทนาที่เอ่ยถึงวัฒนธรรมป๊อปในยุคนั้น และที่เด็ดสุดคือ “background music” ที่ขนเพลงดังยุค 90s มาใส่ในฉากต่าง ๆ ได้อย่างเหมาะเจาะทั้งเรื่องอารมณ์และความหมายของเพลง
โดยสรุปแล้วนั้น Causeway อาจจะยังไม่ใช่หนังที่ดีพร้อมสักเท่าไร แต่มันก็สร้างขึ้นมาเพื่อเฉียดเข้าใกล้เวทีรางวัลนั่นแหละ เพียงแต่ว่าศักยภาพที่มีอยู่นั้นจะสู้คู่แข่งเรื่องอื่น ๆ จนเบียดมีที่นั่งแต่ละสาขาได้ไหม? การแสดงของเจนลอว์ถือว่าน่าประทับใจ แต่ผลงานชิ้นอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ของเธอน่าซึ้งใจกว่าเรื่องนี้ เป็นการแสดงที่ดีตามแบบฉบับของเธอ แต่คิดว่าถ้าองค์ประกอบอื่น ๆ ของหนังส่งมากกว่านี้น่าจะทรงคุณค่าได้ยิ่งกว่า นี่จึงเป็นหนังดราม่าเรียนรู้ชีวิตที่นับหนึ่งใหม่อีกครั้ง ที่สะท้อนมุมมองบางอย่างได้อย่างน่าสนใจเรื่องหนึ่งทีเดียว
รับชมตัวอย่างหนัง : Causeway
ติดตามเพิ่มเติม : เว็บรีวิวหนัง
สามารถติดตามข่าวสารวงการภาพยนตร์เพิ่มเติมได้ที่เฟสบุ๊คแฟนเพจของพวกเรา : FlowtheFlim
Facebook Fan Page
รีวิวหนังใหม่
รีวิวหนัง NETFLIX
