รีวิว What To Do With The Dead Kaiju
โดยเรื่องย่อของ “Kaiju Hell Ruins” ได้เริ่มขึ้นเมื่อ ไคจูตัวหนึ่งได้นอนตายขาชี้ฟ้าโดยไม่ทราบสาเหตุ รัฐบาลจึงจัดตั้งหน่วยพิเศษขึ้นมาเพื่อหวังว่าจะจัดการซากศพของเจ้า “kaiju” ตัวนี้ แต่ปฏิบัติการที่ดูเหมือนจะไหวก็กลับไม่มีอะไรเป็นใจเลย ทั้งคนในรัฐบาลที่ต่างเกี่ยงกันทำงานแถมโยนความรับผิดชอบให้กระทรวงอื่น ๆ รวมทั้งคนใน “special unit” ที่ต่างก็มีความลับเก็บซ่อนเอาไว้จนความไว้ใจเริ่มระส่ำระสาย
การดำเนินเรื่องของหนังชวนให้นึกถึง “Movies” เรื่อง ‘Shin Godzilla’ เอามาก ๆ เพราะเป็นหนังไคจูที่เด่นในแง่ของพาร์ตการเมืองอยู่เหมือนกัน หากว่า “Shin Godzilla” นั้นเป็นการโชว์เก๋าเกมว่าญี่ปุ่นรับมือสัตว์ประหลาดได้ดีเพียงใด ซากนรกไคจูนั้นก็คือขั้วตรงข้ามของ “Shin Godzilla” ที่จะมาโชว์ความ “sloppy” ของรัฐบาลว่ารัฐบาลที่แย่มันเป็นแบบไหน
ซึ่งก็น่าแปลกใจดีนะครับ ที่ “Government” ในหนังนั้นโชว์แต่ความห่วยที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นจริงในโลก แต่ดันตลกร้ายเพราะรัฐบาลประเทศแถวนี้ดันเหมือนรัฐบาลในหนังไปซะได้
ในด้านของ “actor” ก็นำแสดงโดย ยามาดะ เรียวสุเกะ (Yamada Ryosuke) จาก “Fullmetal Alchemist” กับ ทาโอะ ทสึจิยะ (Tao Tsuchiya) จาก Alice in Borderland” ซึ่งทั้งคู่ก็รับส่งกันได้ดีตามมาตรฐาน แม้จะมีเล่นจน “over อยู่บ้าง แต่การแสดงของทั้งคู่ก็ช่วยแบกหนังไว้ได้มากเลยล่ะ
ซากนรก “Kaiju” ค่อนข้างทำงานกับคนที่ตาม “movie industry” โทคุซัตสึ (Tokusatsu) จำพวกหนังแปลงร่าง ไคจู อุลตร้าแมน แบบมาก ๆ เพราะด้วยสตูดิโอที่สร้างหนังเรื่องนี้คือ โตเอ (Toei) ที่ผลิตหนัง “Kamen Rider” อยู่แล้ว พี่แกก็เลยจัด อีสเตอร์เอ้กให้แฟนคลับหนังแนวนี้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย
เริ่มตั้งแต่ฉากขี่ “motorcycle” สุดเท่ของพระเอกที่เป็นลายเซ็นแบบเดียวกับคาเมนไรเดอร์ ตัวไคจูยักษ์ที่มีรูปร่างคล้ายก็อดซิลลา แถมแนวหนังที่เป็นขั้วตรงข้ามกับ “Shin Godzilla” ก็ยังทำให้เรานั่งขำกับความ “Creative” ของทีมงานได้อย่างดี นี่ยังไม่นับการเอา โจ โอดางิริ (Joe Odagiri) พระเอกจาก “Kamen Rider Kuuga” มารับบทเป็นวีรบุรุษสุดเท่ แถมยังหนีบเอา ริงโกะ คิกูจิ (Rinko Kikuchi) นางเอกเรื่อง “Pacific Rim” มาแกงในเรื่องนี้อีก เรียกได้ว่าล้อวงการหนังไคจูทั้งในประเทศและนอกประเทศเลยทีเดียว
อีกอย่างหนึ่งที่ชาญฉลาดมาก ก็คือบทและคำพูดของ “character” นั้น ก็คอยหยอดอีสเตอร์เอ้กและปมต่าง ๆ ไว้ตลอดทาง ถ้าหากคนที่ไม่ได้ดูหนังแนวไคจูหรือ “Tokusatsu” ก็จะออกอาการงงอย่างแน่นอน ว่าอีพวกนี้มันพูดถึงอะไร แต่ถ้าคนที่เข้าใจก็จะสามารถปะติดปะต่อได้ว่า สิ่งที่หนังคอยหยอดมาตลอดทางนี้จะนำไปสู่ “The end” ของหนังที่ถึงกับทำให้เราอุทานว่า ‘กูว่าแล้ว’ ทันที
แม้จะบันเทิงขนาดไหน หนังเรื่องนี้ก็ค่อนข้างเป็น “niche movie” อยู่ดี เพราะซากนรกไคจูอุดมไปด้วยอีสเตอร์เอ้กมากมายให้คนดูที่เข้าใจได้นั่งขำกัน แต่ถ้าตัด “Easter Egg” ออกไปนั้น หนังจะค่อนข้างน่าเบื่อเลยล่ะ เพราะคนที่ไม่ได้ทราบแบ็กกราวด์ก็จะสงสัยว่า บทพูดนี้หรือตัวละครนี้ใส่เข้ามาทำไมนะ จนอาจเบื่อและหมดสนุกไป
แถมหนังก็ยังมี “weakness” ที่ค่อนข้างเลวร้ายเอามาก ๆ คืองาน “CG” ที่ในยุคหลังโตเอก็ขยันทำชุ่ยซะเหลือเกิน ถึงขนาดที่เรา(ผู้เขียน) มานั่งจับสังเกตว่าในหนังของโตเอที่อุดมด้วย CG จะมีอยู่อย่างน้อยหนึ่งซีนที่เอา “green screen” ออกไม่หมด และซากนรกไคจูก็มีซีนแบบนี้หลุดมาให้เห็นด้วย
ในด้านบท ซากนรกไคจูก็สอบตกในแง่ของการลำดับ “story” ทั้งการเล่าเรื่องที่เนิบนาบและไม่มีจุดพีค แม้ว่าบทจะค่อย ๆ บิวท์เราให้รู้สึกถึงความสำคัญในแต่ละ “mission” แต่การลำดับภาพที่ย่ำแย่ก็ทำให้หนังเรื่องนี้น่าเบื่อไปในที่สุด ยังไม่นับบทที่ค่อนข้างให้น้ำหนักไม่ถูก จะเป็นแนวบูชา “teacher” ก็ไปไม่สุดหรือแนวล้อเอาฮาที่อุดมไปด้วยมุกก็ดันเข้าใจยาก ดังนั้นแล้วสำหรับคนที่ดูซากนรกไคจูนั้น ถ้าไม่ชอบก็น่าจะเกลียดไปเลย
ซึ่งค่อนข้างเป็น “good luck” ที่ผู้เขียนเป็นแฟนหนังแนว “Tokusatsu” อยู่แล้ว จึงค่อนข้างเอ็นจอยกับเหล่าอีสเตอร์เอ้กที่โผล่มาและตบเข่าฉาดทุกครั้งที่เก็ต แต่สำหรับคนที่ไม่มี “Basic” กับหนังแนวนี้น่าจะหงุดหงิดกับหนังเป็นแน่แท้
โดยรวมซากนรกไคจูพยายามเป็นหนังบูชาครูที่มี Easter Egg” อ้างอิงถึงหนังในวงการโทคุซัตสึ แต่กลับเล่นลึกเกินไปจนคนธรรมดาเข้าไม่ถึง รวมทั้งมุกต่าง ๆ ที่ใส่เข้ามานั้น กลับทำให้หนังดูเป็น “clan” ยำหนังจี้มากกว่าแนวจิกกัดเสียดสี
รับชมตัวอย่างหนัง : What To Do With The Dead Kaiju
